Nekad, danas veoma rijetko, jedino u brdovitim krajevima gdje je pristup kombajnima i drugoj savremenoj mehanizaciji otežan ili potpuno onemogućen, prikupljanje i uklanjanje dozrelih žitarica sa polja obavljalo se u dvije faze, a obadvije su izizkivale izuzetan trud i napor.
-U prvoj fazi valjalo je ručno, pomoću primitivnog oruđa za rad – srpova, požnjeti pšenicu ili drugu sazrelu žitaricu. Žetvu je najčešće obavljalo nekoliko žetelica, u nekim slučajevima i na desetine njih, čiji broj je ovisio o veličini žitnog posjeda, kao i o imovnom stanju domaćina, vlasnika žitnice za kojeg su se obavljali radovi .
Požnjeveno žito, vezano u male snopove, odmah se transportovalo konjskom zapregom u dvorište domaćina na posebno pripremljeno mjesto, tzv. harman, slagalo se na kupe oko drvenog kolja – “dilo” se, da bi tu čekalo 2. fazu, završni čin, dolazak konja za vršidbu, ili “dreša” – vršalice, što je znalo potrajati nekoliko dana, pa i sedmica.
autor Hasan Keranovic
macanovici.net
